Archiwum autora: admin2

Okres Bożego Narodzenia to wyjątkowy czas dla wszystkich, nie tylko dla katolików. Spędzamy czas z rodziną, śpiewamy wspólnie kolędy, odwiedzamy przyjaciół, przyozdabiamy domy i podziwiamy niezwykłe, świąteczne scenerie pojawiające się w tym czasie zarówno w kościołach, jak i w przestrzeni publicznej. To wszystko ma nas wprowadzić w tę wyjątkową, świąteczną atmosferę. Chyba najbardziej kojarzoną z tym okresem jest oprócz choinki szopka bożonarodzeniowa.

Tradycja tworzenia szopek wywodzi się z Włoch, a konkretnie z Asyżu, gdzie św. Franciszek, z okazji wigilii Bożego Narodzenia zorganizował w 1223 roku pierwszą na świecie żywą szopkę. Została ona umiejscowiona w grocie niedaleko klasztoru w Greccio. Znajdował się tam naturalnej wielkości żłóbek, zwierzęta, oraz ludzie odgrywający role Świętej Rodziny. W ten sposób św. Franciszek zamierzał przybliżyć mieszkańcom tajemnicę Narodzenia Chrystusa.

Współcześnie szopki pojawiają się przy kościołach, instytucjach kultury, prywatnych domach, a nawet w galeriach handlowych. Możemy znaleźć wśród nich: szopki z tradycyjnymi figurami (Święta Rodzina: dzieciątko Jezus, Maryja, Józef, Trzej Królowie, pasterze, aniołowie, zwierzęta: wół, osioł i owce oraz Gwiazda Betlejemska). Budowane też są  stajenki z żywymi zwierzętami, a także tzw. żywe szopki, w których bożonarodzeniowa opowieść jest odgrywana przez ludzi. Zazwyczaj budowa szopek wiąże się z wprowadzaniem do niej elementów regionalnych czy historycznych, co sprawia, że są ciekawym źródłem informacji o miejscu, w którym się znajdują. Szopka bożonarodzeniowa jest ważnym symbolem, który stanowi element kulturowy. W okresie świątecznym pod każdą choinką w polskim domu znajdziemy niewielką szopkę upamiętniającą ważne wydarzenia, które pragniemy uczcić.

Szopka, jako symbol Narodzenia Chrystusa jest symbolem jedności rodziny, ma przypominać o jej największych wartościach: wzajemnej trosce, miłości, szacunku i pomocy.

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia składam serdeczne życzenia: Rodzicom, Uczniom, Pani Dyrektor, Nauczycielom i Wszystkim Pracownikom szkoły:

„Weź do ręki biały opłatek,
choćbyś nawet nie miał go z kim dzielić,
– i życz szczęścia całemu światu
niech się wszystkie serca rozweselą!”

Jak obyczaj każe stary, według ojców naszych wiary,
pragnę złożyć Wam życzenia, z dniem Bożego Narodzenia.
Niech ta Gwiazdka Betlejemska, która wschodzi tuż po zmroku,
da Wam szczęście i pomyślność, w nadchodzącym 2023 Nowy Roku.

Zaucha Anna – pedagog szkolny

Od kilku lat w Polsce 17 grudnia obchodzony jest jako Dzień bez Przekleństw. Ideą tego dnia jest zwrócenie uwagi na czystość i piękno polskiej mowy, która nie potrzebuje wulgaryzmów, by trafnie i dosadnie wyrażać emocje. To właśnie w celu zredukowania napięcia ludzie przeklinają najczęściej. Kiedy jesteśmy zdenerwowani, bardzo trudno przychodzi nam zapanowanie nad językiem i często wyrywają nam się słowa na „p” lub „k”. Prawdziwym problemem jest jednak używanie przekleństw na co dzień, jako tak zwanych „przerywników”. Jak z każdym złym nawykiem, trudno jest walczyć z odruchem przeklinania. Oto kilka popularnych sposobów:

Osoby, które bardzo nie chcą przeklinać – ponieważ przebywają w towarzystwie dzieci lub rygorystycznie przestrzegają zasad kulturalnego zachowania – często w chwilach wzburzenia używają słów zastępczych. Popularne „białe” przekleństwa to „o kurka”, „o holender”, „do jasnej ciasnej”, itp. Niektórzy wykazują się niezwykłą kreatywnością i tworzą swoje własne zwroty, które tylko dla nich brzmią jak przekleństwa, a innych osób nie rażą.

Podobno skutecznym sposobem na oduczenie się przeklinania, jest wyznaczenie kary finansowej. W domu lub w biurze można ustawić sobie skarbonkę, do której trzeba wrzucić wyznaczoną kwotę (1 zł lub 50 gr), jeśli użyje się brzydkiego słowa. Ta metoda działa najlepiej, jeśli zaangażuje się w nią kilka osób, bo wtedy pilnują oni siebie nawzajem. Zebrane w ten sposób pieniądze można potem wydać np. na pudełko czekoladek.

Przeklinamy najczęściej, kiedy jesteśmy zdenerwowani. Jeśli nauczymy się panować nad swoimi emocjami i opanujemy stres, nie będziemy odczuwali potrzeby, żeby bluzgać. Najlepsza podobno jest medytacja, ale można też zastosować relaksującą kąpiel lub ćwiczenia na siłowni. Osoba odstresowana łatwiej radzi sobie z kryzysową sytuacją i mniej przeklina.

Używając wulgaryzmów warto jednak pamiętać, że można za to być ukaranym. Artykuł 141 kodeksu wykroczeń mówi: „Kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany.”

Brzydko mówić nie wypada, przeklinanie to najgorsza wada – radzi pedagog szkolny: Anna Zaucha

Praca, którą wykonuje się za darmo, z potrzeby serca, jest bezcenna. W celu wyrażenia uznania dla trudu wolontariuszy na całym świecie z inicjatywy ONZ obchodzony jest od 1986 roku Międzynarodowy Dzień Wolontariusza. Początkowo słowo wolontariusz oznaczało osobę, która poświęca się służbie wojskowej. Potem w XVIII i XIX wieku zaczęły pojawiać się pierwsze organizacje charytatywne.
Nie oznacza to, że ludzie wcześniej sobie nie pomagali. Jednak dopiero w XX wieku wolontariat nabrał bardziej złożonego i zjednoczonego wymiaru. Dziś miliony ludzi dobrej woli czynnie uczestniczą w działaniach humanitarnych, pokojowych i charytatywnych prowadzonych przez wiele organizacji. W Polsce wolontariat jest mniej powszechny niż na Zachodzie, jednak od lat 90 sytuacja ulega wyraźnej poprawie. Dziś na terenie kraju istnieje sieć Centrów Wolontariatów, które pośredniczą między osobami szukającymi pomocy i gotowymi ją ofiarować. Szacuje się, że obecnie ok. 18% Polaków jest lub bywa wolontariuszami, czyli blisko 6 mln osób.

Wolontariuszem jest ten, kto dobrowolnie i świadomie oraz bez wynagrodzenia angażuje się w pracę na rzecz innych osób, organizacji, instytucji działających dla społeczeństwa.

Z okazji Międzynarodowego Dnia Wolontariusza, wszystkim naszym Wolontariuszom  serdecznie dziękujemy za bezinteresowną działalność oraz życzymy dużo zdrowia, szczęścia i radości w życiu, którą tak chętnie dzielicie się z innymi. Niech wolontariat będzie źródłem Waszej wewnętrznej satysfakcji, a wdzięczność i uśmiech tych, którym poświęcacie swój czas, niech motywuje Was do dalszego działania.
Za dobre serce, gotowość, oddanie, chęci i wolę służenia innym w każdej sytuacji, bez względu na okoliczności wszystkim Wolontariuszom  z naszej szkoły  dziękujemy za  pracę i ofiarność oraz  życzymy pomyślności i wytrwałości.

Pozdrawiam serdecznie wszystkich Wolontariuszy w naszej szkole i życzę Wam jak największej satysfakcji z tego, co robicie dla innych.

Z wyrazami szacunku i sympatii: Anna Zaucha – pedagog szkolny.