,,Św. Jan Paweł II. Ewangelia starości i cierpienia”
Jan Paweł II był jednym z najbardziej znanych pacjentów na świecie, którego chorobę śledził cały świat. Poliklinikę Gemelli, w której w czasie swego pontyfikatu przebywał dziewięć razy, sam nazywał ,,trzecim Watykanem”. Publiczne przeżywanie choroby a także starości, niewątpliwie stały się jednym z najbardziej zapamiętanych symboli pontyfikatu Papieża Polaka. Śledzone ,,na żywo” przez kilkaset milionów ludzi na całym świecie cierpienie Papieża wciąż pozostaje głęboką nauką i wymownym świadectwem człowieczeństwa.
Cierpienie dotyka nie tylko indywidualne osoby, ale także grupy społeczne czy narody w wypadkach klęsk żywiołowych, epidemii, katastrof, czy wojny, czego jesteśmy świadkami w Ukrainie, Bliskim Wschodzie, lub innych zakątkach świata. Mamy świadczyć dobro i szacunek zarówno cierpiącym jak
i starszym a wszystko zaczyna się od wrażliwości serca.
Szacunek okazywany ludziom starszym jest uczynieniem zadość czwartemu przykazaniu Dekalogu, nakazującemu ,,Czcić ojca i matkę”. ,,Czcić ludzi starych – piał papież – znaczy spełniać trojaką powinność wobec nich: akceptować ich obecność, pomagać im i doceniać ich zalety”. Szacunek i miłość wobec ludzi w podeszłym wieku, jest jedną z najważniejszych cech prawdziwie ludzkiej i dojrzałej cywilizacji budowanej na fundamencie wartości głęboko humanistycznych, mających walor uniwersalny i powszechny.
W życiu społecznym ludzie w podeszłym wieku mają swoje szczególne posłannictwo, o którym Jan Paweł II pisał: ,,Ludzie starzy pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. Są strażnikami pamięci zbiorowej, a więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które są podstawą i regułą życia społecznego. Wykluczyć ich ze społeczeństwa znaczy w imię nowoczesności pozbawionej pamięci odrzucić przeszłość, w której zakorzeniona jest teraźniejszość. Ludzie starsi dzięki swej dojrzałości i doświadczeniu mogą udzielać młodym rad i cennych pouczeń”.
Dlatego w liście adresowanym do ludzi w podeszłym wieku, Jan Paweł II zwrócił się także do ludzi młodych. Uczynił to w sposób niemal uroczysty: ,,Wzywam was, młodzi przyjaciele, byście traktowali ludzi starszych wielkodusznie i z miłością. Starsi potrafią dać wam znacznie więcej, niż możecie sobie wyobrazić”.
Niech słowa Świętego Jana Pawła II dotyczące starości i cierpienia staną się szczególnym przesłaniem dla młodego pokolenia.
Pedagog szkolny: Anna Zaucha
Siostra Katechetka: Magdalena Hebda
