Archiwum autora: admin2

Góra pączków, za tą górą
Tłuste placki z konfiturą,
Za plackami misa chrustu,
Bo to dzisiaj są zapusty.

Przez dzień cały się zajada,
A wieczorem maskarada:
Janek włożył ojca spodnie,
Choć mu bardzo niewygodnie,
Zosia – suknię babci Marty
I kapelusz jej podarty,
Franek sadzy wziął z komina,
Bo udawać chce Murzyna.
W tłusty czwartek się swawoli,
Później czasem brzuszek boli.

/Władysław Broniewski „Tłusty czwartek”/

Ostatni czwartek przed Środą Popielcową w Polsce to wielkie święto wszystkich łasuchów, związane z jedzeniem pączków, faworków /chrustu/ i róż karnawałowych. To najbardziej charakterystyczny dzień karnawału  i okazja, by sobie złagodzić rygory diety.

Jak sama nazwa wskazuje, celebrowanie tłustego czwartku polega na solidnym objadaniu się przed Wielkim Postem. W tym celu na tłusty czwartek przygotowywano zawsze najbardziej kaloryczne przysmaki. Symbolem tego dnia stały się pączki, które, co ciekawe, serwowano w przeszłości nie na słodko, ale pikantne i „na tłusto”. Pączki przyrządzano bowiem z ciasta chlebowego i faszerowano boczkiem oraz mięsem. Dopiero w XVI wieku na polskich stołach zagościły słodkie pączki. Obecnie cukiernie co roku przygotowują na tłusty czwartek szeroką gamę pączkowych słodkości: z różą, marmoladą, czekoladą czy adwokatem oraz pyszne faworki i róże karnawałowe.
Zajadanie tych przysmaków w tłusty czwartek stanowi nie tylko ostatnią okazję do pofolgowania sobie przed wielkim postem, ale ma również zapewnić pomyślność przez cały rok. Innymi słowy – kto nie zje tego dnia choćby jednego pączka albo chruściku, tego dola nie będzie słodka. Warto jednak pamiętać, że jeden pączek to około 290 kalorii.

„Powiedział Bartek, że dziś tłusty czwartek, a Bartkowa uwierzyła, dobrych pączków nasmażyła” – głosi staropolskie przysłowie.

Zatem smażmy i jedzmy pączki, chrusty i róże karnawałowe
zachęca pedagog szkolny: Anna Zaucha.

Uprzejmie informujemy o zbiórce o pilnie potrzebnych środkach czystości dla rannych ukraińskich żołnierzy t.j. szampony, żele, pasta do zębów, pianki do golenia, wody toaletowe itp. Zebrane środki czystości proszę przekazać wychowawcom lub Paniom z obsługi. Prosimy o poważne potraktowanie tej prośby i szybką pomoc.

Organizator akcji: Anna Zaucha – pedagog szkolny

„To miłość nawraca serca i daruje pokój ludzkości, która wydaje się czasem zagubiona i zdominowana przez siłę zła, egoizmu i strachu.“
/Jan Paweł II/

Patron walentynek i tradycja świętowania tego dnia nie wywodzi się z Ameryki, choć tam została przyjęta i od lat jest hucznie obchodzona. Opiekunem święta zakochanych jest święty Walenty, biskup i lekarz, który stracił życie w imię miłości. Żył w Cesarstwie Rzymskim w III wieku. Panował wtedy, wydany przez cesarza, zakaz zawierania związków małżeńskich przez mężczyzn w wieku 18-37 lat. Cesarz uważał, że najlepsi żołnierze – legioniści to ci, którzy nie mają rodzin. Biskup Walenty złamał ten zakaz i udzielał młodym, zakochanym parom ślubów, za co został wtrącony do więzienia. Tam zakochał się w niewidomej córce strażnika, która dzięki świętemu odzyskała wzrok. Gdy o wszystkim dowiedział się cesarz, kazał go zabić. Egzekucję wykonano 14 lutego.

Najważniejszym miejscem kultu patrona miłości jest bazylika św. Walentego w Terni (miasto i gmina we Włoszech), gdzie znajdują się relikwie świętego. Każdego roku w niedzielę, która poprzedza dzień 14 lutego, do bazyliki napływają pary narzeczonych z całego świata, by właśnie tam złożyć przysięgę miłości. Kult św. Walentego i związane z nim walentynkowe zwyczaje zyskały popularność w Polsce dopiero w latach 90. XX wieku. Warto wspomnieć tu o polskim mieście zakochanych, Chełmnie, gdzie co roku odbywają się największe obchody walentynkowe w Polsce, znane jako “Walentynki Chełmińskie”. W chełmińskim kościelne  przechowywana jest nawet relikwia św. Walentego, która prawdopodobnie znajduje się tam od średniowiecza.

Walentynki można potraktować jako okazję do celebrowania związku, do zbliżenia się  do drugiej, bliskiej nam osoby. Chodzi tu zarówno o wybranki czy wybranków  naszego serca, ale i o najbliższych, których przecież również darzymy miłością. W ten dzień warto się zatrzymać i skupić na ukochanych osobach, zrobić im wyjątkową niespodziankę czy przyjemność. Jakiś drobny prezent będzie do tego miłym dodatkiem.

Życzy pedagog szkolny: Anna Zaucha

       W tym roku czas odpoczynku i zimowego szaleństwa rozpoczyna się 28 stycznia, a kończy 10 lutego. Mamy nadzieję, że będzie śnieżnie i wesoło. Niech ten wspaniały czas dostarczy niezapomnianych wrażeń i wielu ciekawych przeżyć. Odpoczywajcie, cieszcie się swobodą i przygodami. Jednak proszę, by nigdy nie opuszczał Was zdrowy rozsądek, abyście dbali o bezpieczeństwo swoje oraz osób towarzyszących i nie podejmowali działań zagrażających życiu lub zdrowiu. Dobrze odpocznijcie, by nabrać siły i motywację do dalszej nauki w II półroczu.
        Z tej okazji mam  dla Was przepis na magiczny napój, dzięki któremu wrócicie po feriach bezpieczni i zdrowi.

Czarodziejski napój

„Wrzuć do garnka: rozsądku troszeczkę
i już nie wejdziesz na zamarzniętą rzeczkę.

Gdy wyobraźni trzy łyżki odliczysz
ominiesz górki w pobliżu ulicy.

Wszystko przyprawisz szczyptą uwagi,
a nie rzucisz śnieżką w twarz kolegi

Wypij napoju dwie filiżanki,
resztą poczęstuj wszystkich kolegów i wszystkie koleżanki.

Przepis wspaniały, działa błyskawicznie,
Bawiąc się świetnie zachowasz:
ZDROWIE I ŻYCIE”

Pani Dyrektor,  Uczniom, Rodzicom, Nauczycielom oraz wszystkim Pracownikom szkoły życzę miłych, pięknych, bezpiecznych i niezapomnianych ferii. Jednocześnie dziękuję za współpracę w I półroczu.

Pedagog szkolny: Anna Zaucha

,,Serce jest bogactwem,
którego się nie sprzedaje ani nie kupuje,
ale które się ofiarowuje”

            W życiu i serduszku każdego dziecka Dziadkowie zajmują szczególne miejsce. Bo kto pocieszy, najczulej przytuli, znajdzie radę na każde zmartwienie, upiecze szarlotkę, u kogo są najcudowniejsze wakacje i święta? Kiedyś każdy z nas był dzieckiem i pamięta, jak ważną rolę w naszym życiu odgrywają Dziadkowie. Obchodzone 21 stycznia Święto Babci i dzień później Święto Dziadka  to ważna uroczystość w kalendarzu naszej Szkoły.

            Ta uroczystość odbyła się 20 stycznia na sali gimnastycznej. Imprezę rozpoczęła pani Małgorzata Ropska-Gawron, witając wszystkich przybyłych:  Babcie i Dziadków. Następnie wystąpiły dzieci z klas 0 – III, które przygotowały część artystyczną pod czujnym okiem swoich wychowawczyń: P. Lucyny Cich, P. Krystyny Wojtanowskiej, P. Barbary Boratyńskiej i P. Małgorzaty Cich.

            W trakcie występów zaproszeni goście mogli podziwiać swoje wnuki w różnych formach artystycznych. Mali artyści z przejęciem odtwarzali swoje role i zadbali, aby wrażeń nie brakowało. Na ich twarzach widać było ogromną radość oraz skupienie.  Czcigodni goście ze wzruszeniem odbierali czułe słowa, kierowane pod ich adresem. Radość  i uśmiech gościły na twarzach wszystkich uczestników. Wszyscy z dumą patrzyli na swoje wnuczęta, które włożyły wiele wysiłku w to, aby jak najlepiej wyrazić swoją miłość i szacunek.             
 
             Na zakończenie dzieci podarowały swoim Babciom i Dziadkom wykonane przez siebie laurki i kwiaty.
Niebywały nastrój, wiersze , piosenki i słodki poczęstunek /przygotowany przez rodziców/ oraz wzajemne rozmowy to niezapomniane wrażenia ze spotkania. Ten dzień z pewnością na długo pozostanie w naszych sercach i w pamięci.

             W imieniu wszystkich zacnych Uczestników tej pięknej uroczystości pragnę podziękować Małym Artystom, wspaniałym Paniom Wychowawczyniom oraz szanownym Rodzicom za trud włożony w przygotowanie tego Święta.
I słowami „ Dobroć jest czymś bardzo prostym, być zawsze do dyspozycji drugich, nigdy nie szukać samego siebie” Daga Hammarskjolda, wyrazić wdzięczność za poświęcony czas i pracę.

 Z głębokim szacunkiem: Anna Zaucha – pedagog szkolny,
która jest zachwycona organizacją całego przedsięwzięcia