Mikołajki to polska nazwa święta, które obchodzi się ku czci
św. biskupa Mikołaja z Miry.
6 grudnia to czas, kiedy dzieci z niecierpliwością oczekują drobnych zabawek i słodyczy pod poduszkami, w skarpetach i butach. Miejsca pozostawienia prezentów świątecznych przez Mikołaja są różne, ale cel ten sam – uszczęśliwić małego człowieka.
Obyczaj wręczania dzieciom prezentów sięga średniowiecza, kiedy to szkoły mające za patrona Świętego Mikołaja udzielały zapomóg i stypendiów. Z upływem lat tradycja ta ewaluowała i przekształciła się w obdarowywanie upominkami dzieci i ich rodziny. Wzmianki o Świętym Mikołaju przynoszącym prezenty z okazji swojego święta znajdziemy w źródłach polskich, czeskich, austriackich, holenderskich, belgijskich i niemieckich.
W Polsce zwyczaj odwiedzania domów przez Mikołaja był znany już w XIX wieku. Przebrany Święty przychodził do domów razem z aniołem i diabłem, aby wręczyć grzecznym dzieciom słodycze, a niegrzecznym rózgi.
Obecnie obchodzimy Mikołajki 6 grudnia. Poprzedzone są wysyłaniem przez dzieci listu do św. Mikołaja, w którym deklarują, że były grzeczne i wypisują swoją listę życzeń prezentowych. W nocy z 5 na 6 grudnia Mikołaj zjawia się niezauważony i zostawia podarunki pod poduszką.
Mikołaj przychodzi do nas również z upominkami w Wigilię Bożego Narodzenia. Wciąż istnieją jednak regiony, gdzie prezentami w ten dzień obdarowuje Gwiazdka (Dolny Śląsk), Gwiazdor (Wielkopolska, Kaszuby i Kujawy), Dzieciątko Jezus (Śląsk), Aniołek lub Dziadek Mróz (Podlasie).
„ Kiedy Mikołaj zjeżdża z nieba, przynosi ze sobą radość i miłość. Dziś życzę Wam, abyście odczuwali tę radość każdego dnia, a moja życzliwość była dla Was najpiękniejszym prezentem.”
Życzę również Wszystkim /tym Małym i Dużym/, aby Święty Mikołaj obdarował Was prezentami, jakich pragniecie.
Pedagog szkolny: Anna Zaucha
